Duchowość małżeńska

 

Equipes Notre-Dame, ruch “duchowości małżeńskiej”, jest uważany za dar Boga dla wszystkich małżeństw, które w nim uczestniczą.

Miłość małżeńska odnajduje swoje źródło w miłości Bożej.To w środku więzi łączącej te dwie miłości, rodzi się duchowość małżeńska. Pragnienie poznania i pełnienia woli Bożej we wszystkich codziennych okolicznościach życia, szukanie jej obecności – wszystko to pomaga rozwinąć i pogłębić duchowość małżeńską. Miłość Boża odnajduje swój wyraz w miłości ludzkiej, kiedy życie codzienne jest wypełnione uwagą i troską małżonków względem siebie nawzajem, wsparciem i całkowitą wiernością, zrozumieniem i wzajemnym szacunkiem, harmonią serca i ducha. Kiedy najprostsze prace są przesycone miłością, Pan jest w centrum pary małżeńskiej – duchowość jest wówczas rzeczywistością przeżywaną.

​

Kiedy stawiamy pytanie: co rozumiemy przez życie duchowe małżonków, pierwszą odpowiedzią jaka się nasuwa jest to, że duchowość ta wyraża sposób w jaki małżonkowie w codziennym życiu pomagają sobie nawzajem w drodze do Boga. Poprzez sakrament małżeństwa, dwoje ludzi staje się małżonkami, a ich życie duchowe nabiera nowych wymiarów i nowego wzrostu. Poprzez łaskę tego sakramentu Jezus jest obecny w ich obojgu od dnia ślubu oraz jest z nimi w szczególny sposób, gdy realizują wspólne przyrzeczenia, gdy wzajemnie sobie służą, razem budują swoją miłość, wychodzą ku sobie nawzajem w duchu przebaczenia oraz razem wsłuchują się w słowa Jezusa, kiedy wzywa ich do odmiany życia.

​

Główny akcent w duchowości indywidualnej polega na osobistym wzrastaniu, natomiast w duchowości małżeńskiej na osobistym dawaniu się. Każda osoba wzrasta w trakcie swej własnej drogi duchowej i dzięki niej kieruje się ku współmałżonkowi w duchu obdarowywania, by pomóc mu we wzroście ku indywidualnej pełni. Poprzez pogłębianie w sobie wizji wspólnoty dwojga osób, zgodnie z którą obydwoje wspólnie dzielą swoje pragnienia, aspiracje i nadzieje, włączając w to jednocześnie praktyczne realia codziennej pracy, życia rodzinnego i bezpieczeństwa, jako małżonkowie mogą oni realizować swój wspólny plan na życie ziemskie i ku wieczności.

To praktykowanie nowych sposobów słuchania, wzajemnego odnoszenia się, wyrażania miłości, posługiwania się językiem serca, autentycznego zaangażowania, wzajemnej przynależności, pomaga małżonkom iść przez życie w duchu radości, szczęścia i zadowolenia oraz otwartości na potrzeby innych.

​

Przy nawet najlepiej rozwiniętej zdolności serca do komunikowania się, małżonkowie powinni jeszcze posiadać zdolność do wzajemnego zrozumienia swoich uczuć i emocji. Muszą być świadomi sfery uczuciowej współmałżonka i z tą świadomością dzielić najgłębsze “ja” w duchu autentycznego współodczuwania. Powinni sobie również ukazywać wzajemnie system wartości istniejący w każdym z nich i razem budować hierarchię wartości odzwierciedlającą ich chrześcijańską wiarę.

(fragmenty- John i Elaine Cogavin – Rzym 2003)